Barokowe kamieniczki przy placu Zamkowym stanowią, obok najstarszej zabudowy rynku, najciekawszy pod względem architektonicznym zespół budynków mieszczańskich we Wschowie. Wzniesione po wielkim pożarze, który spustoszył miasto w 1685 r., stanęły w miejscu wcześniejszych, drewnianych budynków mieszkalnych. O istnieniu w tym miejscu drewnianej zabudowy świadczy zapis z 1607 r. potwierdzający, że pastor Waleriusz Herberger zakupił od Bartłomieja Rüdingera drewniany dom przy ówczesnej ul. Kaczej, który, jak głosi tradycja, stał w miejscu obecnej kamienicy nr 3. Budowa kamienic miała miejsce w latach 1687-1689. Daty te zachowały się na elewacji kamienicy nr 2 i na belkach stropowych.
Barokowe kamienice, o dekoracyjnie potraktowanych partiach szczytowych i obramieniach okiennych, z towarzyszącymi im detalami sztukatorskimi, utrzymane są w konwencji reprezentacyjnych, upiększonych domów mieszczańskich. Ustawione szczytowo, o stromych dwuspadowych dachach, z pięknymi fasadami, wyraźnie wyróżniają się na tle okolicznej zabudowy i uznawane są za jeden z najciekawszych zespołów zabytkowych kamieniczek na terenie historycznej Wielkopolski.
Kamienica nr 2 jest budynkiem piętrowym, z drugim piętrem w szycie. W przyziemiu zachowały się sklepienia kolebkowe z lunetami i kolebkowo-krzyżowe. Pomieszczenia na parterze i piętrze posiadają stropy belkowane, fazowane, a w jednej z sal podziwiać można unikalny, pochodzący z czasu budowy tragarz pokryty dekoracją malarską o motywach wici roślinnej. Elewacja frontowa budynku jest trójosiowa, z wejściem pośrodku i zejściem do piwnic w osi bocznej. Wejście zamknięte jest półkoliście, a w ościeżach umieszczono nisze na sedilia. Okna na piętrze ozdobiono stiukowymi motywami roślinnymi. We frezie wydzielającym szczyt znajdują się dwie płyciny z główką anioła i datą budowy.
Kamienica nr 3 posiada układ analogiczny do kamienicy nr 2, z oknami w tzw. uszakowych obramieniach. Szczyt budynku jest dwustrefowy, rozczłonkowany pilastrami, ujęty esownicami i zamknięty trójkątnym przyczółkiem. Na fasadzie kamienicy zachowała się łacińska sentencja: „Honeste Vivere, Nomine Laedere, Unicuique Suum Tribuere Disce” (Ucz się żyć uczciwie, nikogo nie krzywdzić, każdemu oddawać to, co mu się należy).
Kamienica nr 4, zbudowana współcześnie z pozostałymi, posiada wejście i okna zamknięte odcinkowo. Nad wejściem i oknami znajdują się ozdobne muszle. Szczyt budynku rozczłonkowano ślepymi, zamkniętymi półkoliście arkadkami, wspartymi na pilastrach ujętych spływami i zamknięto trójkątnym przyczółkiem, w którym umieszczono okno w uszatych obramieniach z muszlami.
Po 1945 r. zniszczone budynki przez kilkanaście lat stały opustoszałe. Dopiero w drugiej połowie lat 50. XX w. zdecydowano o ich remoncie. Jego ostateczne zakończenie miało miejsce w 1970 r. W kamienicy nr 2 otwarto wówczas Muzeum Ziemi Wschowskiej, które w 1975 r. otrzymało także część pomieszczeń w kamienicy nr 3. Parter kamienic nr 3 i 4 zaadoptowano na biura, obecnie Urzędu Miasta i Gminy, natomiast pozostałe kondygnacje kamienicy nr 4 pełnią funkcje mieszkalne.
