160. rocznica uruchomienia we Wschowie stacji telegraficznej.

W niedzielę 10 marca bieżącego roku w siedzibie Muzeum Ziemi Wschowskiej przy Placu Zamkowym 2, odbył się wernisaż wystawy zatytułowanej „Poczta polska w regionie wschowsko – leszczyńskim”. Termin otwarcia wystawy nie jest przypadkowy, bowiem była to dokładna, 160. rocznica uruchomienia we Wschowie stacji telegraficznej, która działała od 10 marca 1864 roku. Ekspozycja powstała w większości z prywatnych zbiorów pana Sławomira Tomków z Leszna, który o zbiorach opowiedział gościom oraz zaprezentował jak niektóre z jego eksponatów działają. Zapraszamy serdecznie od odwiedzenia muzeum i obejrzenia eksponatów, z których wiele jest sprawnych i działa poprawnie do dziś. Wystawa jest czynna dla zwiedzających do 10 maja 2024 roku.

Najstarszym śladem w zbiorach MZW, związanym z działalnością pocztową we Wschowie, prawdopodobnie jest mapa szlaków z Drezna do Warszawy pochodząca z 1751 roku. Przy Wschowie umieszczono znak trąbki czym oznaczono punkt na szlaku pocztowym. W związku z tym istnieje prawdopodobieństwo, że pomiędzy Lesznem, a Wschową stał saski słup ćwierć milowy, który został oznaczony numerem XIII na trasie Warszawa – Wschowa. Natomiast w samej Wschowie lub przy, którejś z bram miejskich mógł stać ozdobny słup dystansowy. Natomiast kolejna wzmianka o wschowskim urzędzie pocztowym związana jest z II rozbiorem Polski, przez który to Fraustadt trafiło w granice państwa pruskiego. Otóż po zajęciu miasta przez administrację cesarską, we wrześniu 1793 roku otwarto Pruski Cesarski Urząd Pocztowy. Przez niemal 90 lat placówka mieściła się w miejscu nie ustalonym. W 1885 roku skarb państwa odkupił dwie posesje prywatne z zamiarem wybudowania w tym miejscu nowego Cesarskiego Urzędu Pocztowego. Projekt budowli wykonał Karl Michel, miejscowy mistrz ciesielski. Budowę ukończono w 1886 roku i 10 października nastąpiło otwarcie nowej siedziby Kaiserliche Postamt. Podpiwniczony, dwukondygnacyjny gmach wbudowano w stylu neogotyckim z wyróżniającej się w otoczeniu, czerwonej cegły klinkierowej. Oprócz tego budynek charakteryzowało narożne wejście i wieżyczka z zegarem. Na parterze znajdował się gabinet naczelnika, pokój listonoszy, sala obsługi klientów oraz dwie pakownie. Na piętrze mieściły się inne biura, jadalnia, dyspozytornia oraz część mieszkalna. Dyrekcja placówki zdecydowała o powiększeniu budynku. Tak, więc w 1908 roku powstał projekt, którego twórcą był Max Theodor Ernst Wildfang, radca budowlany ze Wschowy. Dobudowano wtedy drugi, niższy obiekt od strony dzisiejszej ulicy Bohaterów Westerplatte, jak również powiększono południowe skrzydło gmachu, w którym umieszczono kolejne pakownie. Na podwórzu stała wieża telegraficzna, zdemontowana prawdopodobnie w latach 40. W budynku na przestrzeni lat mieszkał sekretarz, naczelnik urzędu, dozorca przewodów i pracownik telegrafu. Po II wojnie światowej, wysiedleniu ludności niemieckiej i przejęciu miasta przez polską administrację pierwszym naczelnikiem poczty został Antoni Moroz, a pierwszym listonoszem Stanisław Dekiert. W latach 70. zamurowano wejście do części biurowo – mieszkalnej, które umiejscowione było od strony ulicy Pocztowej. Niestety taki sam los spotkał charakterystyczne narożne wejście znane z wielu pocztówek. Budynek służy jako urząd pocztowy do dziś i jest jednym z charakterystycznych i atrakcyjnych elementów zabudowy miejskiej we Wschowie.